Przemówienie Alexandry Grochowski z 8 maja

Szanowni Państwo, Szanowni przedstawiciele instytucji i samorządów Zgorzelca i Goerlitz, szanowna Pani Prezes, szanowni goście,

Po usłyszeniu głosów polskich oraz przemowie Pana Legoix po francusku oraz przemowy po niemiecku,

chciałabym przeczytac wypowiedzi, które do nas dotarły w ramach akcji „wirtualnej pamieci” pt. „Remembering Means Reacting”, którą obecnie prowadzimy. Prowadzimy aby zachęcić byłych uczestników projektów, zwiedzająchych, zaangazownanych w pracę na rzecz miejsca pamięci do refleksji ale przedewszystkim aby skontaktować się z rodzinami byłych jeńców obozu Stalag VIII A Goerlitz i oddać im głos w tym szczegolnym dniu, ktorym jest 80. rocznica zakoczenia drugiej wojny swatowej.

Pozwólcie Państwo mi przeczytać te wypowiedzi i proszę wybaczyć błędy w wymowie.

Luca Gonelli, syn Giuseppe Gonnelli – były jeniec Stalagu VIII A Görlitz – z Włoch, do nas pisze:

Buongiorno,

sono il figlio di Giuseppe Gonnelli che fu deportato nello Stalag VIII A di Görlitz. 

Abbiamo il dovere di conservare la memoria, trasmetterla alle giovani generazioni e lottare contro ogni discriminazione, violenza e razzismo di ogni tipo ed in ogni parte del mondo.

Dobbiamo impegnarci per la difesa ed il rafforzamento della libertà e della democrazia, a partire dall’Europa che oggi è la nostra casa comune e che purtroppo è minacciata da vecchi e nuovi avversari della libertà e della società aperta.

Dzień dobry,

jestem synem Giuseppe Gonnelli, który został deportowany do obozu jenieckiego Stalag VIII A w Görlitz.

Mamy obowiązek zachować pamięć, przekazać ją młodym pokoleniom i walczyć z wszelką dyskryminacją, przemocą i rasizmem w każdej postaci i w każdym miejscu na świecie.

Musimy zaangażować się w obronę i wzmacnianie wolności i demokracji, zaczynając od Europy, która jest dziś naszym wspólnym domem i która niestety jest zagrożona przez starych i nowych wrogów wolności i otwartego społeczeństwa.

Paule Van der Straeten z Belgii jest wnuczką Pana Lucien Hougardy – byłym jeńcem Stalagu VIII A Görlitz:

J’aimerais au nom de mon grand-père Lucien Hougardy, PG en 1940-1945 au Stalag VIII A  passer le message que rien n’est plus important que de pouvoir vivre libre dans une démocratie souveraine afin de ne jamais oublier.

W imieniu mojego dziadka Luciena Hougardy’ego, jeniec wojenny w latach 1940-45 w Stalagu VIII A, chciałbym przekazać wiadomość, że nie ma nic ważniejszego niż możliwość życia w wolności, w suwerennej demokracji. aby Nigdy nie zapomnijmy.

Влада Гнатченко, nasza koleżanka z którą współpracujemy, która jest nauczycielką w Ukrainie pisze:

У час, коли демократія на крові захищається на передовій, уроки історії стають не абстрактною дисципліною, а щитом і мечем на інформаційному полі бою. І кожен учень, кожен студент, кожен, хто читає, вивчає і пам’ятає — стає частиною цього спротиву.

Ми не маємо права не знати. Не маємо права не памʼятати. Бо кожна зневажена могила, кожне перекручене слово — це крок назад у темряву.

W czasach, gdy demokracja jest broniona krwią na froncie, lekcje historii nie są abstrakcyjną dyscypliną, ale tarczą i mieczem na polu bitwy informacyjnej. Każdy uczeń, każdy student, każdy, kto czyta, uczy się i pamięta, staje się częścią tego oporu.

Nie mamy prawa nie wiedzieć. Nie mamy prawa nie pamiętać. Bo każdy zbezczeszczony grób, każde przekręcone słowo to krok wstecz w ciemność.

Mamy więc nadzieję, proszę Państwo, że w najbliższych dniach i również w przyszłości będziemy mogli usłyszeć jeszcze wiele głosów upamiętniających ofiary obozu Stalag VIII A Görlitz i II wojny światowej.

Dziękuję.

Alexandra Grochowski

Kierowniczka

Meetingpoint Memory Messiaen e.V.